Κυριακή για στατιστικές μελέτες είναι αυτή στην Κύπρο.
Στον κατεχόμενο βορρά μετράνε τον πληθυσμό τους,και στον ελεύθερο νότο τα σουτιέν τους.
[Κι ύστερα φταίει ο βιαστής…]
ΥΓ: Κάτι τέτοια διαβάζω και θυμάμαι τον Passenger: «Και καλά, στη Κύπρο το γαμήσι το φάγαμε το 74 και έτσι ο κώλος μας έχει συνηθίσει-όπως και τα αυτιά μας στις παπαριές .» (4/10/2005)
So call the police
Following the herd
Down to Greece
On holiday
Love in the 90’s
Is paranoid
On sunny beaches
Take your chances looking for
[Chorus]
GIRLS WHO ARE BOYS
WHO LIKE BOYS TO BE GIRLS
WHO DO BOYS LIKE THEY’RE GIRLS
WHO DO GIRLS LIKE THEY’RE BOYS
ALWAYS SHOULD BE SOMEONE YOU REALLY LOVE
Avoiding all work
Because there’s none available
Like battery thinkers
Count your thoughts on 1 2 3 4 5 fingers
Nothing is wasted
Only reproduced
Get nasty blisters
Du bist sehr schon
But we haven’t been introduced
Φεύγεις. Τα μπουκάλια της επιστροφής χοροπηδάνε σαν θυμιατό στην πλάτη σου. Οι μνήμες είναι σαν τις Ερινύες-αν βρουν το δρόμο καμιά φορά στοιχειώνουν το νου σου. Συναντάς στο δρόμο φίλους. Σόρυ, όλα καλά από χτες; Είμαι κυκλοθυμική και καμιά φορά με πιάνουν οι σιωπές μου, μη δίνεις σημασία. Είναι που ποτέ δεν μπορώ να πω όχι.
Στο ποτάμι κάνουν κανό. Άμα φτιάξει ο καιρός θα μπω κι εγώ στην πρώτη βάρκα. Θα σταματήσω πάλι στη μέση της διαδρομής, παρατώντας το κουπί, για να δω την ώρα στο αριστερό μου χέρι. Η βάρκα θα τραμπαλίσει. Κι όπου με βγάλει.
Μαθαίνοντας ισορροπία…
Post Soundtrack: The Doors-«Ghost Song»
Ξαναμπήκες στο δωμάτιο μόνη σου, μετά από μέρες οικογενειακών στιγμών στη Στουτγάρδη. Στο διάδρομο ησυχία και οι φίλοι απόντες. Και πίσω άφησες ήλιο για να βρεις συννεφιά. Έι, τι έγινε; Ο κύκλος της μικρής σου μοναξιάς ξανάνοιξε;
Μπα, λίγα λεπτά προσαρμογής θέλεις μόνο. Κι οι φίλοι θα σου χαμογελάσουν το άλλο πρωί. Κι ο ήλιος θα βγει για λίγο απ’ τα σύννεφα και το δωμάτιο σε ξέρει πια, πίσω απ’ τα πόστερ που του κόλλησες εσύ για να το μάθεις.
Λίγες στιγμές θέλει μόνο, και τα βήματα ως το νιπτήρα και τον καθρέφτη θα σου φανούν και πάλι οικεία και λίγα.
Λίγες στιγμές για να μη νιώσεις ξανά μόνη όπως το πρώτο απόγευμα.
***
Και μετά τιραμισού στο χέρι και κοπάνα απ΄το μάθημα. Τι δώρο να πάρουμε στο Ψάρι; Δε βαριέσαι, ο καιρός είναι τέλειος, πάμε να αράξουμε στο Planten und Blomen να χαζέψουμε τα πουλιά και τα πράσινα δέντρα και βλέπουμε…
Day soundtrack: The Beatles-«Real Love»
«Don’t need to be alone
No need to be aloneIt’s real love
It’s real, yes it’s real love
It’s real»
Στο ταξίδι του πηγαιμού ήμουν καταβεβλημένη από τα διαδοχικά ξενύχτια και το συνάχι μου και κοιμόμουν σχεδόν σ’ όλη τη διαδρομή. Τώρα, στην επιστροφή, μετράω τις δυνάμεις μου χαζεύοντας τα πράσινα γερμανικά τοπία και το Μέλανα Δρυμό.
Η ΙΟΝ σοκολάτα που μου χάρισε ένας Έλληνας μετανάστης (τι χαρά να βρίσκεις κι έξω την παντοτινά αγαπημένη σου σοκολάτα) με κρατά κολλημένη στη γαλανόλευκη μεριά του Αιγαίου και νομίζω πως ο κάμπος που τρέχει από το παράθυρό μου είναι ο θεσσαλικός.
Το Πάσχα μου φέτος δεν είχε ούτε σούβλα, ούτε κοκορέτσι ούτε ρουμελιώτικα τσάμικα, όμως στ’ αλήθεια όλα αυτά δε μου ‘λειψαν. Ήταν ένα Πάσχα γεμάτο ομογένεια, συσσωρεμένο νοτιογερμανικό ήλιο, συνάχι, τσάγια μέντας και viele Arbeit, αφού δουλεύοντας έβγαλα τα λεφτά του εισιτηρίου.
Και τώρα επιστροφή στη βάση μου. Στην πόλη με τα κανάλια που πρόλαβα σε τρεις μόλις εβδομάδες να αγαπήσω και στη γλυκιά μου διεθνή παρέα.
Το μόνο που παίρνω μαζί μου απ’ αυτό το Πάσχα είναι αυτή η κερασμένη ΙΟΝ αμυγδάλου. Που, μα τω Θεώ, θα στην έστελνα να με θυμάσαι, αν ήξερα πως θα άντεχε το ταξίδι…
Η πλατεία όπου βρίσκεται η σχολή μου λέγεται Allende Platz-από το Χιλιανό ηγέτη 
Παραμύθια χωρίς νόημα v.iii 