Η σκέψη της ημέρας

Δεκέμβριος 30, 2009, 5:53 μμ
Filed under: par me

(…)
Αυτό που μένει από το σημερινό σκηνικό, ως μία αφηρημένη σκέψη που προσπαθώ να την εντάξω σε μια γενικότερη διαπίστωση, είναι ότι κι η φύση της δουλειάς μας είναι τέτοια, αλλά κι η ίδια η ζωή, που θα πρέπει να ανεχτούμε πολλές σφαλιάρες και δύσκολες ώρες ακόμα.

Για έναν περίεργο, τελείως αυθαίρετο λόγο, όταν ήμουν 20 θεωρούσα ότι η ζωή μου είχε στρωθεί κι ότι λίγο πολύ την είχα ορίσει και θα παρέμενε κάπως έτσι για πάντα. Πολύ γρήγορα όλα ανατράπηκαν κι εγώ έκπληκτη διαπίστωσα ότι η ζωή κάθε άλλο παρά επίπεδη είναι. Πιο πρόσφατα, τώρα στις χριστουγεννιάτικες διακοπές, η είδηση ότι η θεία μου, στα 50φεύγα της έπαθε κατάθλιψη, αλλά και μια συζήτηση με τον μπαμπά μου, που μου εξηγούσε πόσο δύσκολες είχαν γίνει οι συνθήκες εργασίας του τα τελευταία χρόνια, λόγω πολιτικών παιχνιδιών στην πλάτη του, σχεδόν με σόκαραν, διαπιστώνοντας ότι όσο μεγαλώνεις, παρά τον όποιο βίο έχεις ήδη διαγράψει, η ζωή μπορεί ακόμα να σου σέρνει σφαλιάρες στην ψυχολογία, στη δουλειά, στην οικογένεια, παντού.

Μην τρομάζεις. Αν η ελπίδα, καθώς λένε -κι εγώ το ασπάζομαι-, προέρχεται από τους απελπισμένους, έχω κάθε λόγο να πιστεύω ότι όσο τυχεροί ήμασταν ως τώρα, άλλα τόσο θα είμαστε στα χρόνια που θα ‘ρθουν. Απλώς, φοβάμαι μην συνηθίσω τα χτυπήματα και γίνω σκληρή.